پژوهش های متعددی پیرامون چگونگی نشست زمین های غیرسنگی در اثر حفر تونل کم عمق در آنها انجام گرفته و گزارش شده اند. در تعدادی از این پژوهش ها کوشش شده است که تحلیل ریاضی این موضوع بسط داده شود، که معمولاً به روابط مفصل تئوری منجر شده است. در این مقاله نوعی تحلیل ریاضی ساده ارائه شده است که در عین حال خصوصیات فیزیکی خاک و نیز نتایج مشاهدات و اندازه گیری ها در تکمیل و تصحیح آن نقش اساسی داشته اند. نتایج حاصل از این تحلیل در سه زمینه قابل بررسی و داوری می باشد:
فرم منحنی گسترش نشست سطح زمین در مقایسه با مقدار حداکثر آن در محور تقارن.
چگونگی توزیع نشست درنقاط مختلف زمین در محدودۀ تحت تأثیر حفر تونل، و از جمله در امتداد محور قائم مار بر مرکز این تونل. مقادیر این نشست ها در مقایسه با نشست حداکثر که در تاج تونل (SC) اتفاق می افتد، بررسی شده است.
چگونگی کاهش نسبت نشست حداکثر در سطح زمین به نشست تاج تونل در اثر افزایش عمق نسبی تونل.
)